Manifesto «O estatuto de nación que lle deben á GALIZA»
A Asociación de Escritores en Lingua Galega, AELG, despois de que non se chegase a acordo sobre a redacción dun novo Estatuto para Galiza, e considerando a implicación do tecido social, de asociacións e colectivos entre os que se encontraba a AELG, entende que non pode renunciar a seguir reivindicando un estatuto de nación para Galiza e a que as achegas realizadas pola AELG deben ser consideradas.
A AELG valora moi positivamente que durante este período de tempo a elaboración dun novo Estatuto para Galiza centrara o debate político, pois para as escritoras e os escritores galegos este debate e a elaboración dun Estatuto de Nación son a cerna sobre a que se consolidará a nosa identidade galega, aspecto fulcral da nosa pervivencia como pobo. Por iso, desde a AELG, apelamos ás forzas políticas galegas a pór o estatuto como centro da vida política, e que nel participe o conxunto da sociedade galega.
A AELG, responsábel do legado outorgado polo traballo inxente das escritoras e os escritores que nos precederon na construción da nosa cultura nacional, demanda un novo estatuto para Galiza que garanta o avance no autogoberno, que recolla a definición da nosa identidade como nación, que reflicta que temos o dereito e o deber de coñecer o noso idioma, que reforce as nosas competencias e que estabeleza un financiamento que nos sitúe como o que somos, unha nación produtiva.
Como escritoras e como escritores, como persoas comprometidas coa cultura de noso e, por tanto, implicados na construción da nosa identidade, sentímonos obrigados a reiterar a necesidade dun novo Estatuto para Galiza. Desde o Rexurdimento, os intelectuais galegos estiveron inmersos na digna tarefa de recuperar a nosa historia, o noso patrimonio, o noso territorio, a nosa economía, a nosa ciencia, a nosa literatura, a nosa cultura, en fin, a nosa nación. Debémoslle a todos eles e elas, aos Precursores e aos membros de Nós, a Ánxel Casal e a Castelao, a Murguía e a Cuevillas, a Manuel Antonio e a Valenzuela, e a tantas outras e outros que entregaron a súa vida nesta causa, a construción da nación que soñaron.
Por todo isto, emprazamos as forzas políticas a que modifiquen as súas posturas e sitúen o Estatuto no primeiro plano e non se frustre unha vez máis o destino de Galiza, e entre todos construamos un novo Estatuto de Nación para Galiza.
O Consello Directivo da Aelg, na Coruña, a 28 de febreiro de 2006.
38 thoughts on “Manifesto «O estatuto de nación que lle deben á GALIZA»”
Comments are closed.
Prezado François:
“Post” no vocabulario das “weblog” ou blogues reférese á colaboración asinada, con título e data que aparece a tratar un tema dado na portada. A partir dela é cando se permite aos visitantes deixaren a súa opinión nos comentarios.
No relativo ao carácter abertamente político do manifesto só podo dicir unha cousa: touché!
Só lle pido que teña en conta que o desinterese que mostrei por debater temas esencialmente políticos procedía do feito de que un comentarista pretendía asimilar a polifonía defendida por min neste blogue a razóns de ideoloxía de partido (supostamente o meu). Algo do que non me interesa falar neste ámbito.
Prezado François:
“Post” no vocabulario das “weblog” ou blogues reférese á colaboración asinada, con título e data que aparece a tratar un tema dado na portada. A partir dela é cando se permite aos visitantes deixaren a súa opinión nos comentarios.
No relativo ao carácter abertamente político do manifesto só podo dicir unha cousa: touché!
Só lle pido que teña en conta que o desinterese que mostrei por debater temas esencialmente políticos procedía do feito de que un comentarista pretendía asimilar a polifonía defendida por min neste blogue a razóns de ideoloxía de partido (supostamente o meu). Algo do que non me interesa falar neste ámbito.
Prezado François:
“Post” no vocabulario das “weblog” ou blogues reférese á colaboración asinada, con título e data que aparece a tratar un tema dado na portada. A partir dela é cando se permite aos visitantes deixaren a súa opinión nos comentarios.
No relativo ao carácter abertamente político do manifesto só podo dicir unha cousa: touché!
Só lle pido que teña en conta que o desinterese que mostrei por debater temas esencialmente políticos procedía do feito de que un comentarista pretendía asimilar a polifonía defendida por min neste blogue a razóns de ideoloxía de partido (supostamente o meu). Algo do que non me interesa falar neste ámbito.
Caro Alfredo:
Cómo se pode publicar (non entendo da vosa lingua ultramoderna, tal vez teña que decir algo con “post”) un manifesto totalmente político, sexa con hostilidade ou simpatía -non vos insultarei falando de neutralidade-, que ademáis alude directamente ao debate público deses meses pasados, e a continuación escribir “a política non é aquí obxecto de reflexión”?
Ou sexa que esa declaración só admite comentarios estilísticos? Ainda bo é que anda o amigo Lozano a aprendernos o que está ben escrito e o que non…
Unha aperta
Caro Alfredo:
Cómo se pode publicar (non entendo da vosa lingua ultramoderna, tal vez teña que decir algo con “post”) un manifesto totalmente político, sexa con hostilidade ou simpatía -non vos insultarei falando de neutralidade-, que ademáis alude directamente ao debate público deses meses pasados, e a continuación escribir “a política non é aquí obxecto de reflexión”?
Ou sexa que esa declaración só admite comentarios estilísticos? Ainda bo é que anda o amigo Lozano a aprendernos o que está ben escrito e o que non…
Unha aperta
Caro Alfredo:
Cómo se pode publicar (non entendo da vosa lingua ultramoderna, tal vez teña que decir algo con “post”) un manifesto totalmente político, sexa con hostilidade ou simpatía -non vos insultarei falando de neutralidade-, que ademáis alude directamente ao debate público deses meses pasados, e a continuación escribir “a política non é aquí obxecto de reflexión”?
Ou sexa que esa declaración só admite comentarios estilísticos? Ainda bo é que anda o amigo Lozano a aprendernos o que está ben escrito e o que non…
Unha aperta
Que a frase en causa fose unha citación anteriormente utilizada noutros contextos de acción cultural por moitos coñecidos non fai máis que falar da altura intelectual dos comentaristas que honran coa súa visita O levantador de minas. Porén, rogo consideren que non todos os lectores podemos ter necesariamente a erudición que se precisa para percibir tan amplamente as referencias que poden manar dos seus valiosos cofres de memoria histórico-literaria. Por iso recomendo sinalen as referencias textuais e os tons xocosos cos recursos gráficos pertinentes e unha máis esclarecedora mostra da retranca. Desculpen a miña intromisión en cuestións de estilo, que non gosto de facer, e que reclamo para que unha mellor transmisión dos contidos teña lugar, que ao fin é o que importa. Así poderemos aprender máis das súas intervencións. Non desexo mazar os lectores con normas, mais a dinámica desta interacción pública obriga a tanto.
Não lelia, tens razão, o de Mourullo que subjaz (alhures li) no de Rompente é:
“Dá nauseas la crítica, Manuel António. Esta crítica -la gallega- llena de prejuicios y pasiones..”
Carta a Manuel Antonio en el XIX aniversario de su muerte, La noche (26-1-57). Vid en Capelán, A. ANT-ANC: Embarcados nun cantar, 1996, p.43.
Não lelia, tens razão, o de Mourullo que subjaz (alhures li) no de Rompente é:
“Dá nauseas la crítica, Manuel António. Esta crítica -la gallega- llena de prejuicios y pasiones..”
Carta a Manuel Antonio en el XIX aniversario de su muerte, La noche (26-1-57). Vid en Capelán, A. ANT-ANC: Embarcados nun cantar, 1996, p.43.
Não lelia, tens razão, o de Mourullo que subjaz (alhures li) no de Rompente é:
“Dá nauseas la crítica, Manuel António. Esta crítica -la gallega- llena de prejuicios y pasiones..”
Carta a Manuel Antonio en el XIX aniversario de su muerte, La noche (26-1-57). Vid en Capelán, A. ANT-ANC: Embarcados nun cantar, 1996, p.43.
Tens razão leilia.
Mas não é original de Rompente, eles referenciam a uma que já empregara como título de um artigo-manifesto mui anterior González Mourullo (falo de memória, logo procuro a referência exacta) para dizer o mesmo que tu dizes contra o galeguismo “cultural”.
E ainda manifestos há que aguentar maçadas sobre toponimia, fonética e palavrinhas quando tudo está ancorado. Manifestos ridículos, instituições baleiras, caciquismo, nepotismos e polémicas vazias e repetidas sobre se os moços agora pronunciam “i” no canto de “e”. Se nunca tanto nem tão bem se falou nem escreveu em Galego, e desde logo nunca tanto se fixo como se fai agora e do mesmo jeito que sempre se fixo na Galiza cultural, polas margens, por fora da oficialidade e das academias, dos cenáculos e dos mandarinatos.
E isso, quitade as vossas sujas mãos…
Saúde
Tens razão leilia.
Mas não é original de Rompente, eles referenciam a uma que já empregara como título de um artigo-manifesto mui anterior González Mourullo (falo de memória, logo procuro a referência exacta) para dizer o mesmo que tu dizes contra o galeguismo “cultural”.
E ainda manifestos há que aguentar maçadas sobre toponimia, fonética e palavrinhas quando tudo está ancorado. Manifestos ridículos, instituições baleiras, caciquismo, nepotismos e polémicas vazias e repetidas sobre se os moços agora pronunciam “i” no canto de “e”. Se nunca tanto nem tão bem se falou nem escreveu em Galego, e desde logo nunca tanto se fixo como se fai agora e do mesmo jeito que sempre se fixo na Galiza cultural, polas margens, por fora da oficialidade e das academias, dos cenáculos e dos mandarinatos.
E isso, quitade as vossas sujas mãos…
Saúde
Tens razão leilia.
Mas não é original de Rompente, eles referenciam a uma que já empregara como título de um artigo-manifesto mui anterior González Mourullo (falo de memória, logo procuro a referência exacta) para dizer o mesmo que tu dizes contra o galeguismo “cultural”.
E ainda manifestos há que aguentar maçadas sobre toponimia, fonética e palavrinhas quando tudo está ancorado. Manifestos ridículos, instituições baleiras, caciquismo, nepotismos e polémicas vazias e repetidas sobre se os moços agora pronunciam “i” no canto de “e”. Se nunca tanto nem tão bem se falou nem escreveu em Galego, e desde logo nunca tanto se fixo como se fai agora e do mesmo jeito que sempre se fixo na Galiza cultural, polas margens, por fora da oficialidade e das academias, dos cenáculos e dos mandarinatos.
E isso, quitade as vossas sujas mãos…
Saúde
Quixera aclarar que a frase utilizada por min na primeira mensaxe forma parte dun manifesto do grupo poético Rompente: ¡Fóra as vosas suxas mans de Manoel-Antonio!, convenientemente “detournada” para o caso que nos ocupa. Quizais precisa unha aclaración?
O Estatuto para Galiza, é política… esta declaración /improperio sería política, aínda que fora de coña. Son da opinión de que o nacionalismo institucional debería ser máis respeitoso coa literatura galega e cos escritores galegos que xa non poden respostar. Os que podemos, facémolo do xeito en que podemos. Non quixen resultar ofensivo para vostedes, repito.
Quixera aclarar que a frase utilizada por min na primeira mensaxe forma parte dun manifesto do grupo poético Rompente: ¡Fóra as vosas suxas mans de Manoel-Antonio!, convenientemente “detournada” para o caso que nos ocupa. Quizais precisa unha aclaración?
O Estatuto para Galiza, é política… esta declaración /improperio sería política, aínda que fora de coña. Son da opinión de que o nacionalismo institucional debería ser máis respeitoso coa literatura galega e cos escritores galegos que xa non poden respostar. Os que podemos, facémolo do xeito en que podemos. Non quixen resultar ofensivo para vostedes, repito.
Quixera aclarar que a frase utilizada por min na primeira mensaxe forma parte dun manifesto do grupo poético Rompente: ¡Fóra as vosas suxas mans de Manoel-Antonio!, convenientemente “detournada” para o caso que nos ocupa. Quizais precisa unha aclaración?
O Estatuto para Galiza, é política… esta declaración /improperio sería política, aínda que fora de coña. Son da opinión de que o nacionalismo institucional debería ser máis respeitoso coa literatura galega e cos escritores galegos que xa non poden respostar. Os que podemos, facémolo do xeito en que podemos. Non quixen resultar ofensivo para vostedes, repito.
[…] Veño de ler o Manifesto «O estatuto de nación que lle deben á GALIZA» e lembreime deste texto que lera hai algún tempo, pareceume que viña moi a conto, claro que eso é unha mera opinión. […]
[…] Veño de ler o Manifesto «O estatuto de nación que lle deben á GALIZA» e lembreime deste texto que lera hai algún tempo, pareceume que viña moi a conto, claro que eso é unha mera opinión. […]
[…] Veño de ler o Manifesto «O estatuto de nación que lle deben á GALIZA» e lembreime deste texto que lera hai algún tempo, pareceume que viña moi a conto, claro que eso é unha mera opinión. […]
Pois eu estou com o amigo Lozano e com leilia.
E sem meter-me em conteúdos, que dito seja de passagem não sei que, nem de quem se demanda o quê.
Eu não o queria dizer. Francamente, ao lê-lo pensei que era uma cousa com “retranca” e estilo pueril que é sempre o da ingenuidade corrosiva. Um manifesto daqueles paródicos ou auto-paródicos que fazíamos antes e ainda algum com muito jeito e escaralhe continua a fazer.
Mas se o texto não é humorístico, logo ou está escrito por um moço de 15 a colar palavras, nomes e conceitos empolados que não sabe que significam ou algo definitivamente escachou na Literatura galega.
Um pode aguardar qualquer boutade de um escritor, qualquer jogo conceptual irreverente ou perverso, algo retrógrado, inapropriado, radical e incoerente em política ou arte, mas sempre com escrita de fôlego.
E isto é um manifesto, que escreveram ou quando menos aceitaria a diretiva, mas também a massa de associados. É esta a voz coletiva de uma grande parte dos escritores e críticos galegos??
Não eu –apenas para não ofender o pessoal e a mim mesmo- considerarei sempre que este é um texto paródico.
Pois eu estou com o amigo Lozano e com leilia.
E sem meter-me em conteúdos, que dito seja de passagem não sei que, nem de quem se demanda o quê.
Eu não o queria dizer. Francamente, ao lê-lo pensei que era uma cousa com “retranca” e estilo pueril que é sempre o da ingenuidade corrosiva. Um manifesto daqueles paródicos ou auto-paródicos que fazíamos antes e ainda algum com muito jeito e escaralhe continua a fazer.
Mas se o texto não é humorístico, logo ou está escrito por um moço de 15 a colar palavras, nomes e conceitos empolados que não sabe que significam ou algo definitivamente escachou na Literatura galega.
Um pode aguardar qualquer boutade de um escritor, qualquer jogo conceptual irreverente ou perverso, algo retrógrado, inapropriado, radical e incoerente em política ou arte, mas sempre com escrita de fôlego.
E isto é um manifesto, que escreveram ou quando menos aceitaria a diretiva, mas também a massa de associados. É esta a voz coletiva de uma grande parte dos escritores e críticos galegos??
Não eu –apenas para não ofender o pessoal e a mim mesmo- considerarei sempre que este é um texto paródico.
Pois eu estou com o amigo Lozano e com leilia.
E sem meter-me em conteúdos, que dito seja de passagem não sei que, nem de quem se demanda o quê.
Eu não o queria dizer. Francamente, ao lê-lo pensei que era uma cousa com “retranca” e estilo pueril que é sempre o da ingenuidade corrosiva. Um manifesto daqueles paródicos ou auto-paródicos que fazíamos antes e ainda algum com muito jeito e escaralhe continua a fazer.
Mas se o texto não é humorístico, logo ou está escrito por um moço de 15 a colar palavras, nomes e conceitos empolados que não sabe que significam ou algo definitivamente escachou na Literatura galega.
Um pode aguardar qualquer boutade de um escritor, qualquer jogo conceptual irreverente ou perverso, algo retrógrado, inapropriado, radical e incoerente em política ou arte, mas sempre com escrita de fôlego.
E isto é um manifesto, que escreveram ou quando menos aceitaria a diretiva, mas também a massa de associados. É esta a voz coletiva de uma grande parte dos escritores e críticos galegos??
Não eu –apenas para não ofender o pessoal e a mim mesmo- considerarei sempre que este é um texto paródico.
Leilia:
Lamento que este foro non estexa á altura das súas circunstancias. Vostede pretendeu deixar un comentario composto unicamente por insultos. Que esperaba? É o seu proceder habitual penetrar con improperios nunha conversa comezada e pretender que o persoal non se moleste?
Relativamente á polifonía, estimo que resulta fácil entender que se facía referencia á disparidade de perspectivas culturais, asunto principal deste blogue. Se o observase máis demoradamente vería até que punto a política non é aquí obxectivo de reflexión. Agora, un manifesto da AELG si é unha noticia interesante, a partir da cal calquera pode dar a súa opinión, se con respecto e racionalidade.
Aceptamos a súas desculpas e desculpe o noso rigor, que entendemos necesario e haberemos de manter nestes termos.
Leilia:
Lamento que este foro non estexa á altura das súas circunstancias. Vostede pretendeu deixar un comentario composto unicamente por insultos. Que esperaba? É o seu proceder habitual penetrar con improperios nunha conversa comezada e pretender que o persoal non se moleste?
Relativamente á polifonía, estimo que resulta fácil entender que se facía referencia á disparidade de perspectivas culturais, asunto principal deste blogue. Se o observase máis demoradamente vería até que punto a política non é aquí obxectivo de reflexión. Agora, un manifesto da AELG si é unha noticia interesante, a partir da cal calquera pode dar a súa opinión, se con respecto e racionalidade.
Aceptamos a súas desculpas e desculpe o noso rigor, que entendemos necesario e haberemos de manter nestes termos.
Leilia:
Lamento que este foro non estexa á altura das súas circunstancias. Vostede pretendeu deixar un comentario composto unicamente por insultos. Que esperaba? É o seu proceder habitual penetrar con improperios nunha conversa comezada e pretender que o persoal non se moleste?
Relativamente á polifonía, estimo que resulta fácil entender que se facía referencia á disparidade de perspectivas culturais, asunto principal deste blogue. Se o observase máis demoradamente vería até que punto a política non é aquí obxectivo de reflexión. Agora, un manifesto da AELG si é unha noticia interesante, a partir da cal calquera pode dar a súa opinión, se con respecto e racionalidade.
Aceptamos a súas desculpas e desculpe o noso rigor, que entendemos necesario e haberemos de manter nestes termos.
Se a miña frase anterior era improcedente, a “polifonía” so ten un nome para o administrador desta web: BNG
Sinto moito que este foro non estea a altura das circunstancias.
Déixovos.
E desculpen se lles faltei.
Se a miña frase anterior era improcedente, a “polifonía” so ten un nome para o administrador desta web: BNG
Sinto moito que este foro non estea a altura das circunstancias.
Déixovos.
E desculpen se lles faltei.
Se a miña frase anterior era improcedente, a “polifonía” so ten un nome para o administrador desta web: BNG
Sinto moito que este foro non estea a altura das circunstancias.
Déixovos.
E desculpen se lles faltei.
É surpreendente que uma associação de escritores poda redigir um texto tão retórico, propagandístico e vazio. Creio que simplesmente ofende o bom gosto das pessoas com um mínimo de inteligência. Se polo menos estivesse bem escrito!
Onde há um convite à reflexão e á lucidez?. Só pensam numa forma rância de aderência política pura e dura. O texto evidencia uma cousa: que não há tal nação galega que tanto proclamam. Como diria Aracil: a história em voz passiva! Se tivesse um burro quanto o quereria!
É surpreendente que uma associação de escritores poda redigir um texto tão retórico, propagandístico e vazio. Creio que simplesmente ofende o bom gosto das pessoas com um mínimo de inteligência. Se polo menos estivesse bem escrito!
Onde há um convite à reflexão e á lucidez?. Só pensam numa forma rância de aderência política pura e dura. O texto evidencia uma cousa: que não há tal nação galega que tanto proclamam. Como diria Aracil: a história em voz passiva! Se tivesse um burro quanto o quereria!
É surpreendente que uma associação de escritores poda redigir um texto tão retórico, propagandístico e vazio. Creio que simplesmente ofende o bom gosto das pessoas com um mínimo de inteligência. Se polo menos estivesse bem escrito!
Onde há um convite à reflexão e á lucidez?. Só pensam numa forma rância de aderência política pura e dura. O texto evidencia uma cousa: que não há tal nação galega que tanto proclamam. Como diria Aracil: a história em voz passiva! Se tivesse um burro quanto o quereria!
N’O levantador de minas visamos ofrecer aos lectores un espazo para o debate en que se favorece a polifonía de criterios, sendo por principio aceptadas todas as opinións críticas sempre que fundamentadas e respondendo aos necesarios criterios de convivio. Non obstante, neste blogue non terán lugar expresións improcedentes que amostren unha falta de respecto patente ás persoas.
[Este comentario foi rexeitado polo administrador d’O levantador de minas]
Semella que algúns non saben o que é a vergoña, e andan a facer méritos por se lles cae algunha dirección xeral de algo…
Semella que algúns non saben o que é a vergoña, e andan a facer méritos por se lles cae algunha dirección xeral de algo…
Semella que algúns non saben o que é a vergoña, e andan a facer méritos por se lles cae algunha dirección xeral de algo…
Este é um texto humoristico?
Estou perplexo.
Este é um texto humoristico?
Estou perplexo.