Nacho Taibo, un home con “exceso de imaxinación”?

«Nacho Taibo: […] Se iso puido condicionar unha certa marxinalidade, non teño resposta. A pregunta de qué pasaba comigo, e por que, aínda a penso, pero son incapaz de crer que por escribir cousas que acaso estean fóra de lugar, en ningún caso ofensivas, che poidan facer un baleiro. E hóuboo. Durante moito tempo estiven disposto a admitir que a miña obra representou unha caste de bum entre 1975 e 1980, porque non había moito máis, e cando nos normalizamos, simplemente foi marxinada. Pero segue habendo cousas que non entendo, puntadas descontinuas. Salvador de Occidente foi finalista do Premio Xerais e alguén dixo que non valía porque xa se presentara a outro premio, e era mentira… É certo que non son un autor comercial, pero ás veces penso que estou nunha lista negra, sen saber quen a fixo.

Óscar Iglesias: Volvendo ao relato, tampouco é que daquela desfrutase da mellor consideración editorial.

NT: A crítica sae por todas partes… Supoñendo que Anxo Tarrío sexa un crítico, e non un logreiro, por exemplo, unha vez dixo que eu non dominaba a técnica da novela, pero que era bo facendo contos, e que era un gran poeta. Eu nunca fun poeta.

[…]

OI: Falando do ensino, hai uns anos dixo que en galego se prescribían libros “moi suaviños”.

NT: Naquela época, a venda comercial condicionaba seriamente a narrativa galega, pero penso que xa non é así. Agora publícanse cousas máis conflitivas, fóra do que é moda, que non están orientadas cara ao ensino. Pero a situación do galego, e do ensino, é outro tema.

OI: Cre que a utilización política do idioma acabará encetando a fractura social?

NT: A fractura social témola diante, é a fractura da convivencia política. A violencia verbal e a utilización da mentira máis obvia nunca foi tan visible como nas pasadas eleccións. Xulgando só os feitos, non é difícil pensar nunha caste de conspiración: unha plataforma mínima, o sector vazquista do PSOE, que lle fixo a cama a Touriño, La Voz de Galicia e ata os que permitiron que o mapa sociolingüístico da RAG se coñecese demasiado tarde.»

É realmente interesante a entrevista publicada por Óscar Iglesias hoxe en El País a este home con certeza singular. Eu coñecino no Culturgal de decembro pasado, cando tiven ocasión de gravalo en vídeo para AELG. Nesa pequena intervención describe o proxecto dunha obra que, unha vez damos por finalizada a gravación, recoñece ante os meus atónitos ollos que viña de improvisar. E cun sorriso rubrica que tal afirmación o compromete e que supón a revelación dunha empresa que nin el mesmo coñecía.

[kml_flashembed movie="http://www.youtube.com/v/i6k8Sl0GJdQ" width="425" height="350" wmode="transparent" /]