Nos países máis avanzados de Europa, eses que serven de modelo habitualmente na defensa do benestar social e dos patrimonios natural e cultural, as particularidades locais, rexionais e nacionais do Estado son en xeral entendidas como un tesouro irrenunciábel. Así, unha lingua, un queixo, un viño, unha especie animal ou vexetal son elevadas a rango de maravilla mundial polo simple feito da súa orixinalidade, o que fai dese evento algo digno de conservación e divulgación porque fornece á zona unha exclusividade que reporta beneficios e motiva o orgullo dos paisanos (feitos, estes últimos, talvez indisociábeis).

Neste país, moito polo contrario, os gobernantes de dereitas son xente atrevida e pouco escrupulosa que, apoiada por empresarios amigos da impunidade e a depredación, comezan por desprezar as particulares virtudes, para eles ocultas, da terra que os viu nacer. Xentes desarraigadas, non respectan os froitos da terra que se albergou durante milenios nas unllas dos seus antepados.