“Fixemos chegar esta mensaxe a todos os deputados e deputadas:

Este martes 21 de setembro de 2010, remata o prazo para que os grupos parlamentarios poidan fornecer as súas emendas á Lei de Economía sustentábel e, con ela, a Disposición Final Segunda (anteriormente Disposición Final Primeira) ou “Lei Sinde” que ataca os dereitos fundamentais en Internet en favor de lobbies industriais que non queren reconverterse. A mesma Disposición cuxa retirada centos de miles de cidadáns e ciudadás teñen pedido de todas as formas.

Lembramos ademais que esta Disposición se introduciu de costas ao propio parlamento: foi creada mentres unha SubComisión Parlamentaria estaba a traballar sobre a reforma da Lei de Propiedade Intelectual. A Disposición final Segunda foi introducida na Lei de Economía Sustentábel sen escoitar as conclusións de dita subcomisión que propón unha reforma en profundidade da Lei de Propiedade Intelectual para encarar con seriedade e beneficio xeral os problemas xerados polas innovacións da era dixital. A disposición Final Segunda ten que caer tamén porque representa un desprezo ao labor dos deputados, que son os representantes dos cidadáns e das cidadás deste país.

Queremos tamén lembrar aos deputados que a cidadanía pide que se desactive unha lei que non ampara os dereitos mínimos:

1 – Non se pode concibir unha lei que afectan intereses particulares e non xerais, onde o xuíz non poida entrar no fondo do asunto, ofrecendo todas as garantías legais aos cidadańs e emprendedores que están a operarar en Internet. Pechar o acceso a un sitio Web pode devastar a economía dun pequeno e mediano emprendedor. Os cidadáns non debemos asumir a reconversión das Majors.

2 – Non se deben mesturar asuntos da orde da competencia desleal, como pode ser lucrarse do traballo doutro sen que isto repercuta sobre este último, coa liberdade de ligar, citar e compartir, que son a esencia mesma de Internet, unha ferramenta crucial para o futuro.

3 – É inadmisíbel que se lexisle en favor dun sector económico atrasado na súa reconversión a expensas dos emprendedores que están xa a implementar as oportunidades da era dixital. O ministerio de Cultura non está á altura do alcance do problema. Investiu un tezo dos seus recursos en Industrias Culturais e agora necesita unha Comisión nada imparcial para rendibilizar estes recursos, distorsionando o desenvolvemento normal da economía cultural. Antes o ladrillo, agora a copia. Non reproduzamos unha burbulla dos contidos de entretemento.

O respecto e a comprensión das opcións que ofrece Internet son a saída da crise. A disposición final segunda da LES está a negarnos o futuro.”»