A mala vida, de Begoña Paz

Despois de ler A mala vida fiquei cun regusto a fauvismo. A obra procura o impacto emocional directo mediante un imaxinario que queima tanto desde o lume canto desde a conxelación epidérmica. É imposíbel ficar indiferente, porque mediante unha estética espida que procura a comunicación sen artificio, por veces minimalista, e versos case cargados de ideoloxía dispara directamente e sen ornamentos innecesarios ao centro do noso ser moral. Atopo tamén, no fondo do padal, unha mestura de existencialismo e certo decadentismo psicolóxico que lle confere un bouquet moi orixinal.

Con maravillosa ilustración de capa de Tono Galán, inspirado prólogo de Xoán Abeleira, penetrante prefacio de Uxío Larvós e luminoso epílogo poético de Ramiro Torres.