III Enarborar o bosque en Carballo. Mina non!

Este foi o poema co que participei no libro Versus Cianuro, en defensa do monte do Corcoesto:

O AUTÉNTICO OURO DO CORCOESTO

Os nosos antepasados eran persoas

que adoraban a Terra.

Observaban o ceo e decidían

en que estación apañar os froitos

ou saltar o lume ritualmente.

Baixo a lúa facían o amor

conscientes da unión

de todo o que a chuvia molla.

Os nosos antepasados eran sabios

porque percibían na terra

o espírito de cada pedra,

a vontade secreta do vento

e a luz interior que existe

no manto da brétema.

Daqueles antepasados proveñen

os paisanos que aran a terra

e hoxe coidan o gando,

os que á tardiña observan

o mesmo solpor

desde hai millóns de anos,

os mesmos que á noite prenden

o lume para aqueceren o caldo.

Mais contra estas xentes dignas

hai ignorantes que reclaman

que é preciso agredirmos a Terra,

facer unha sangría nos campos,

secar as fontes e converter o chan

nun lugar duro e amargo

en que non aniñen paxaros

nin acudan en comunidade as árbores.

Son voces que visten traxes caros

e divulgan con altofalantes

a máis indigna das blasfemias,

que é condenar unha Nai

a observar como se envenenan

os fillos que amamenta.

Alfredo Ferreiro

{Máis información en Enarborar o bosque}