‘A distancia do tambor’, de Eva Veiga, presentado nas Portas Ártabras

Coas butacas ocupadas e aínda xente de pé, nas Portas Ártabras tivo lugar a presentación do libro de Eva Veiga A distancia do tambor, XIII Premio Fiz Vergara Vilariño máis unha vez editado por Edicións Espiral Maior. O editor Miguel Anxo Fernán Vello iniciou a presentación da obra cunhas acertadas notas sobre a substancia da obra e a profesora Teresa Seara puxo o ramo cun discurso caracterizado por unha florida comparación con abondosas plumas universais. O acto foi amenizado cunha actuación do Grupo Ouriol en que a mestría dos músicos e o talento para o recitado de Eva ficaron máis unha vez patentes.

A poesía, o recitado e as intervencións sobre a obra foron simplemente estraordinarios. Mais o viño do Berzo e as cereixas do Antigo Reino non foron menos! Ás veces penso, ao invés doutros ditos máis sanguinarios, que a letra pola gorxa entra.

28

ALGUÉN viu o terror nesas follas verdes

como un brillo ciliado no estómago de pedra?

Pedra licuada coa voz máis azul do veleno.

Anémona viva.

Os teus dedos aflixido cristal contan os buracos,

a madrugada é un tanque destrozando a luz,

escóndeme de min cabeleira de sombra,

dalle ás crianzas o gran río

como unha coroa de valses.

Quen é reloxeiro neste deserto da lingua,

quen escribe noite co imán do desamor,

quen esmaga o carambelo dun breve laio?

O baleiro asedia

océanos dunha carencia antiga

que volve remando.

 O sangue é un tacto branco que foxe da loucura.

Durmir como a madeira de volta á praia.