En 1997 saíu no número 17 da revista Ólisbos un artigo titulado «Manuel Antonio e a “suprema lei da estética”», da miña autoría, baixo o nome errado de Manuel Ferreiro Salgueiro. O pequeno traballo respondía ao interese por reivindicar a evidente ideoloxía anarquista de Manuel Antonio, tantas veces referida como un verniz rebelde do autor a tempo que asolagada polas Read more
PEDRO CASTELEIRO. Coruña, 1968.Inmediatamente se nos mostra o carácter visionario destes poemas, perceptivo se se quixer, como primeira fase que visa desembocar nunha vontade gnóstica. Partindo dunha grande atención aos sucesos do mundo, ao decorrer da vida, téntase unha manobra posterior de interpretación. Procúrase, a partir da experiencia sentimental, a hermenéutica da existencia. Sen embargo, o resultado desta busca de Read more
JOSÉ ANTONIO LOZANO. Coruña, 1967.A leitura dos seus textos supón a entrada nun mundo de sensacións e, en grande medida, de suxestións. Mergullados nun contexto de carácter onírico que semella ser presentado como o verdadeiramente relevante, os poemas parecen exercicios conducentes ao coñecemento profundo do individuo através dunha maior abertura dos sentidos. Así, os poemas en ocasións semellan receitas para Read more
FRANCISCO SOUTO. Coruña, 1962.Os poemas de Francisco Souto constitúen unha aserción do Real. Do xeito de as cousas seren causa da nosa paixón, e das accións que a vida solicita. Acción, reacción e represión son postas baixo clara luz, sen ornamento, para unha reflexión case metafísica ser oficiada a continuación. As cousas son así, portanto así deben ser descritas, conforme Read more
RAFA VILLAR. Cee, 1968.Estes versos breves son a confesión do sentimento despido. As imaxes poéticas, pouco adubadas, decorren limpas polos poemas, deixando ver unha franqueza sentimental con frecuencia orientada para o diálogo ou, ao menos, para un receptor mudo. Canto aos contidos, ora o amor fica situado na esfera sentimental do eu poético, ora a experiencia do social precisa de Read more
MARTA DACOSTA. Vigo, 1966.Mostran seus textos unha postura existencialista que transcende o individual para atinxir o colectivo. Na súa valorización, a vida fica bañada por un sentimento de xeral frustración, en que o silencio humano parece irmán dunha Natureza en ruínas. Así, a evocación do telúrico decrépito é orixe e reflexo dunha vida de angustias, dun destino cruel. Mais unha Read more
MARTA DACOSTA. Vigo, 1966.Mostran seus textos unha postura existencialista que transcende o individual para atinxir o colectivo. Na súa valorización, a vida fica bañada por un sentimento de xeral frustración, en que o silencio humano parece irmán dunha Natureza en ruínas. Así, a evocación do telúrico decrépito é orixe e reflexo dunha vida de angustias, dun destino cruel. Mais unha Read more
Vexo que este xoves o Galicia Hoxe publica na Revista das Letras un especial de poetas novos. E lembro unha breve antoloxía que me encarregaron hai mais ou menos oito anos sobre os poetas da suposta xeración dos 90 para esa mesma revista (daquela enmarcada baixo a cabeceira d’O Correo Galego. Aquela, como a desta semana, tan agradabelmente aperturista, incluía Read more
