“Para una luz ausente”, de Xavier Seoane

Leave a comment 20 Junho, 2016 Alfredo Ferreiro

Cara ao fim do mês presente terei a honra de participar nesta edição espanhola da obra com que Xavier Seoane venceu no XIV Prémio de Poesia Espiral Maior, e que de partida veu à luz na mesma Espiral Maior em 2006. Não vou repetir o que já tenho escrito sobre esta obra, nem deixar de reconhecer a muita honra que para mim supõe participar no evento de quem não deixou de ser um referente para mim desde a adolescência no terreno da poesia, do amor às artes e em geral da reflexão permanente que a cultura merece desde o âmbito intelectual.

Apresentação de “Para una luz ausente”, de Xavier Seoane

Para unha luz ausente, de Xavier Seoane

3 Comments 12 Março, 2007 Alfredo Ferreiro

O amor, a chave da vida, é un bocado degustado entre as ramas da continxencia. E a morte unha sombra soportábel grazas á luz dun corazón aceso.

As figuras do amado e a amada penétranse mutuamente, transportándonos ao plano espiritual na reunificación do andróxino, símbolo alquímico en que masculino e feminino son aspectos primordiais que procuran fundirse e resolver a soidade fundacional que move o ser humano.

A amada vístese cunha pureza propia da excelsa natureza, en fórmulas de raíces profundas e potencia telúrica, un magma carnal do que vimos e ao que regresamos. Mentres o percurso vital perdura, o perfil da amada aparece ante o poeta vinculada ao segredo, aos soños e ao mar, como se nas súas formas físicas e psíquicas se revelasen os valores intanxíbeis da vida. O mar, neste sentido, complementa o imaxinario traendo para o discurso poético “tudo o que não sei contar” (Jobim). A inmensidade do sentimento, indefiníbel pola súa amplitude, porén cabe na palabra.

E non só: esta perspectiva creativa de Xavier Seoane está inserida na nosa milenaria tradición amorosa, desde a Persia até ao Finisterre. Aqueles versos medievais que, místicos en esencia mais en presenza carnais, elevaban a señora a norte magnético, flor anunciadora, camiño sagrado dos servidores do único sentido da existencia.

Fotografía: versión da que Vari Caramés realizou para a presentación do libro.

Presentación na Coruña de “Para unha luz ausente”, de Xavier Seoane

17 Dezembro, 2006 Alfredo Ferreiro

Presentación na Coruña de Para unha luz ausente, de Xavier Seoane

Este venres ás oito, no espazo do Ámbito Cultural de El Corte Inglés, presentouse o libro Para unha luz ausente de Xavier Seoane, vencedor no XIVº Premio Espiral Maior. Interviñeron, ademais dun representante da firma patrocinadora, o editor da obra e xestor do premio Espiral Maior Miguel Anxo Fernán Vello, Xosé María Álvarez Cáccamo en calidade de membro do xurado, e Miguel Anxo Prado como lector.

A sala do segundo andar estaba chea, e despois da “demora” habitual nestes eventos Fernán Vello valorou a obra, o autor, os apoios e o incentivo económico que supón concursar para apañar doce mil euros, o lote máis suculento dos premios de poesía da Galiza. Logo Cáccamo sinalou a madurez ben rendibilizada do autor, así como o feito de seren compañeiros de viaxe artística desde hai case trinta anos. Prado, pola súa parte, apoiou a súa valoración da obra premiada na nitidez visual do imaxinario de Seoane, recurso que considera habitual no autor e estima especialmente como intersección posíbel entre a poesía e a arte plástica.

O evento decorreu ben, con referencia ao sen dúbida fornecemento de novos rumbos á poesía galega a partir da “xeración dos oitenta”, da que os presentes fan parte, e unha lixeira alusión ao desinterese por participar en calquera sorte de “loita interxeracional” (Seoane). Sen crer que necesariamente este comentario feito de soslaio teña unha relevancia especial, tomo nota da posibilidade do nacemento dun futuro debate, talvez propiciado pola necesidade permanente que unha literatura ten de valorar os contributos de cada época. O discurso metaliterario establécese con distancia temporal, porén nútrese da interacción dos discursos contemporáneos.

As copas que elevamos á saúde do autor, cortesía do patrocinador, albergaron conversas animadas. Con Cáccamo Leco, Martin Pawley e eu falamos sobre o valor da interacción das diversas artes e, aí recalcamos nós os tres con moito ánimo, o do recurso ás novas tecnoloxías para a difusión de eventos, obras, o contacto entre creadores e, en definitiva, o valor deste novo espazo como garantía de liberdade de expresión e de acceso aos produtos culturais. Foi un pracer falar cun escritor en que é posíbel recoñecer un intelectual, nestes tempos en que algúns escritores presumen de non ler e outros demostran non facelo.

Nota: a fotografía do cartaz é responsabilidade de Vari Caramés.