Cuestionario Proust, por Ramón Nicolás

Leave a comment

Hoxe Ramón Nicolás publica o resultado do cuestionario que me propuxo:

1.– Principal trazo do seu carácter?
– Atopar as virtudes dunha decisión e tamén as da súa contraria. Un defecto á hora de ser pragmático e unha virtude que evita caer no simplismo.
2.– Que calidade aprecia máis nas persoas?
– A boa intención, desde logo.
3.– Que agarda das súas amizades?
– Sinceridade nas opinións e paciencia para tolerar os meus erros.
4.– A súa principal eiva?
– A constancia no traballo é o meu reto principal. Mais cando o solucione sen dúbida hei percibir outras.
5.– A súa ocupación favorita?
– Escribir e pensar en novos proxectos.
6.– O seu ideal de felicidade?
– A plenitude que se sente durante a escritura dun texto cando se atopa unha imaxe poética satisfactoria.
7.– Cal sería a súa maior desgraza?
– Que me vise impedido para soñar, tanto de noite como de día.
8.– Que lle gustaría ser?
– Unha persoa que foi capaz de cumprir o seu destino.
9.– En que país desexaría vivir?
– Neste mesmo en que vivo, mais nun ambiente de democracia non simulada.
10.– A súa cor favorita?
– Sempre foi o vermello, se cadra porque o sangue semella o máis auténtico que hai.
11. – A flor que máis lle gusta?
– Non hai unha. O que me gusta delas é inmensa variedade da súa beleza.
12.– O paxaro que prefire?
– Calquera que me permita aproximarme del. Cando isto acontece gusto de pensar que non foxen porque o meu corazón está libre de sombras.
13.– A súa devoción na prosa?
– Estilisticamente, os narradores que son mesurados na frase e inspirados na imaxe. Un caso patente foi a descuberta nos últimos anos da francesa Catherine François, unha autora nada divulgada. Hai traballos de Manuel Rivas que tamén chegan lonxe nesta dirección.
14.– E na poesía?
– En galego, Manuel Antonio e Eusebio Lorenzo Baleirón; en portugués, Herberto Helder e Natália Correia; en castelán, Octavio Paz e Antonio Gamoneda; en francés, René Char e André Breton.
15.- Un libro?
– Antecedentes criminais, unha antoloxía persoal do poeta portugués Amadeu Baptista.
16.– Un heroe de ficción?
– O pequeno dos irmáns dos contos infantís ou a criada dos contos orientais que salva os señores dun engano, é dicir, aqueles máis humildes e con menos recursos que non teñen o corazón abafado pola vaidade e son capaces de percibir mais nitidamente a verdade. Read More

Share

A Asociación de Escritoras marxinada máis unha vez

2 Comments

Celso Emilio Ferreiro 2012Todos sabemos a estas alturas que a falta de recursos económicos do goberno galego está a ser unha arma sibilinamente utilizada para afogar os máis activos sectores culturais. Mais en ocasións o lobo non pode evitar que asomen con descaro os seus caninos por debaixo da máscara, e a súa vontade de depredador fica ao descuberto.
O 18 de febreiro Ramón Nicolás lamentaba no seu louvábel Caderno da Crítica que nos actos anunciados para este ano de Celso Emilio Ferreiro non figurase a colaboración da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, en que tantos e tantas con orgullo figuramos como socias, e que ten traballado como ningunha institución deste país pola dignificación da nosa literatura durante trinta anos. Como se isto non fose pouco, resulta especialmente triste que a súa Secretaria Xeral, Mercedes Queixas, se vexa na situación de explicar a posición da Asociación mediante un humilde mais necesario comentario no medio particular de Ramón: “Se a AELG tivese sido convidada estaría, sempre no exercicio das súas responsabilidades.”Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega
O asombro chega entón a límites insospeitados, e o descaro do responsábel político de cultura mostra xa unha tonalidade de declarada guerra fría: non semella isto un desprezo en toda regra, máxime cando é coñecido que a Asociación, como non pode ser doutro modo, está a traballar en diversos proxectos na memoria da obra de Celso Emilio Ferreiro?
Prezadas amigas e amigos, esta actitude institucional dá a entender que o goberno actual non ten ningún respecto polas institucións culturais que manan do pobo, e que son na realidade o auténtico baluarte da pobre democracia que até a data neste país fomos capaces de construír. Desde a Xunta son preferidas, ao meu ver, accións que máis se asemellan a un novo feudalismo, ou se cadra á cara lavada dun caciquismo que nunca deixamos de padecer.

Share

‘Versos fatídicos (1994-2010), de Alfredo Ferreiro’, por Ramón Nicolás

Versos Fatídicos, por Alfredo Ferreiro (Positivas, 2011)«Tras Metal central (2009) retorna Alfredo Ferreiro ao primeiro plano da actualidade cos seus Versos fatídicos (1994-2010): unha intensa colectánea que agrupa composicións inéditas e outras que agora se versionan e modifican, dispostas logo dun intelixente limiar subscrito por François Davo e que contan cun monllo de ilustracións da man de Alberto Esperante.

Este volume susténtase na aplicación dunha perspectiva heteroxénea, tanto no que ten que ver cos asuntos tratados como no que se refire a formas e estilos, onde podemos atopar desde composicións máis ortodoxas a aforismos, pasando por prosas poéticas ata reflexións de carácter filoensaístico. Se cadra sexa nesta clave desde a que cómpre achegarse ao que se configura como o espello persoal dunha visión poliédrica e singular do noso propio tempo e do “fatum” que o rodea, inquirindo con teimosía posibles respostas a unha morea de preguntas, articuladas desde un rico universo simbólico, que vai desde o ámbito do automatismo creador ata a presenza do máis cotián, sen esquecer a evocación memorialística nalgún caso e, talvez por riba de todo, o cuestionamento respecto da morte e o seu último sentido.

Un libro que nace desde a instancia das incertidumes e as conxecturas pois “Escribir un poema debe ser un diluvio que agoniza”. Poesía que se espalla en marés de palabras, moitas veces esgazadoras, para seguir camiñando sobre o tempo e a vida.

 

Esta reseña publicouse nas páxinas do suplemento «Culturas» de La Voz de Galicia, o 24 de decembro de 2011 baixo o título de «Culto ao vario en marés de palabras».»

{Caderno da crítica}

Share

‘O levantador de minas’ recibe o Premio da AELG

2 Comments

«Estes son os gañadores dos Premios AELG 2011, fallados na Cea das Letras da Asociación de Escritoras e Escritores en Lingua Galega, que premian as mellores obras editadas en 2010 nas modalidades de:

Alén destas categorías, entregáronse outros dous galardóns outorgados pola Asemblea de Socios e Socias da AELG:

A velada foi memorábel polo ambiente de irmandade que se respiraba. Foron varias as reivindicacións en favor da lingua e a cultura, e non faltou a propia do Antonio Gamoneda, quen recoñeceu neste país unha moi digna e férrea vontade de consolidar a súa cultura nestes tempos tan difíciles, vontade admirábel para el e grazas á cal sente renovadas as súas ansias reivindicativas, pois comprende e apoia as nosas. Pola miña parte, ademais de recibir múltiplos parabéns e ter ocasión de corresponder a tantas e tantos de igual modo, non perdín a ocasión de recoñecer a miña admiración pola obra do Gamoneda, así como agradecerlle o ben que fala da poesía galega sempre que ten ocasión e coincidir co mestre en que o portugués Herberto Helder ben podería ser o mellor poeta vivo de Europa.

Aliás, quero agradecer a colaboración dos amigos que teñen aberto o ángulo de visión e acrecentado a calidade d’ O Levantador de minas (Tati Mancebo, Ramiro Torres, Ernesto Vázquez Souza, François Davó, José António Lozano, Pedro Casteleiro, Suso Pensado), así como as intervencións de todas as persoas que teñen fructuosamente participado con moitos e interesantes comentarios sobre os temas tratados neste blogue.

[A entrega de premios foi emitida ao vivo por Tati Mancebo]

Share

Ramón Nicolás, benvido á Blogaliza!

Outra das gratas noticias que celebramos e queremos partillar é a chegada do profesor, tradutor e crítico Ramón Nicolás á nosa comunidade de blogues. O seu Caderno da crítica, para alegría nosa público desde Blogaliza, resúltanos imprescindíbel pola calidade e a cantidade de referencias sobre literatura. É, ao mesmo tempo que un recoñecido activista do sistema literario sempre ben disposto para colaborar na divulgación das nosas letras, un home a quen as particularidades de cada árbore non lle impiden ver o bosque.

Share

Premios Xerais 2010

5 Comments

Máis un ano asistimos a unha das grandes veladas literarias da Galiza. Este ano aportamos en San Simón a equipa de Algueirada sen Tati Mancebo, que houbo de ficar en Arteixo e se encarregou da monitorización da transmisión de BlogalizaTV, do chat de Facebook e do Twitter; ao leme da transmisión, como non, estivo Pedro Silva e na gravación e edición de vídeo un servidor. Mais este ano contamos cunha equipa de colaboradores de excepción: Paula Gómez del Valle (fotografía), Miriño (cámara de streaming) e Ghanito (Facebook, Twitter). O resultado foron 2,5 horas de transmisión acompañadas de chat e chíos e 19 vídeos, dos que 14 foron entrevistas improvisadas, 4 foron resumos de discursos e 1 foi unha reportaxe. Resultaron suficientes as opinións referenciadas, mais aínda así ficamos insatisfeitos pola grande cantidade de nomes que gustaríamos de ter posto perante a cámara: Mercedes Queixas, Martin Pawley, Antía Otero, Armando Requeixo, Xosé Manuel Eyré, Ramón Nicolás, Marilar Aleixandre, María Xosé Queizán, Rexina Vega, Pilar Ponte, Xurxo Sierra Veloso, Laura Caveiro, Xosé Manuel Beiras, Carlos Callón e tantas outras persoas de quen agradeceriamos saber que desexan dicir sobre os Premios Xerais e a situación actual da nosa literatura. Un saúdo a todas e parabéns para Teresa e Iolanda, as protagonistas, así como para o equipo de Xerais que con tanta profesionalidade ano após ano aposta pola nosa literatura.

Share